घडी..

हि सुखाची घडी, वाटे फुलांची लडी,
श्वास श्वासांत उसळे रोमाचांची सरी.
हि नवी सांज अण चंद्रकोर नविशी,
हि नवी स्व्पनेही वाटती हवीशी.
ना कुणी भोवती, तरी भास भांबावती,
कि कुणी ऐकतो, जे मी बोलते स्वतःशी.
जागेपणी स्वप्न हे वाटते नकोसे,
हृदयात का हे वाढती उसासे,
आणि का अचानक फडफडे पापणी.
हा ध्यास कोणता घेतला मनाने,
जुने स्वप्न पुन्हा उलगडे नव्याने.
का पुन्हा जागे ओढ, त्या जुन्या वाटेची,
वाटते गुणगुणावे ते जुने तराने.
हलके भासे शरीर कापसाप्रमाणे,
उडण्याचे होती भास, नभ वाटती ठेंगणे.
पण तरी अंतरी, वाटते का भीती,
होतील का हि पुरी स्वप्ने जी भाबडी.