उडान डायरीज- कविता 2

शेवटी तू सोडून गेलीस

शेवटी तू सोडून गेलीस

टाईमपास नाही म्हणता म्हणता खरं प्रेम
करऊन गेलीस
स्वतः माञ माझ्यापासून दूर निघून गेलीस
आठवतो मला तो क्षण
जेव्हा मी तुला पहिल्यांदा पाहिले
आई-बाबा आणि साईबाबा ची शप्पथ घेऊन
तुला ह्रदयात विसवले
तेव्हा मला खरंच वेड लागले प्रेमाचे
फक्त तुझे आणि तूझेच होऊन जायचे
मी खरंच गं खूप गरिब होतो
म्हणूनच तर मी तूझ्या बाबांचा शञू होतो
मी नव्हतोच गं कधी तुझ्या लायकीचा
पण तुझ्या प्रेमाने मला बनवला बाळ
देवकिचा
पण का होते गं ही गरिब
श्रीमंतीची तूलना
तूच आता या बद्दल काहीतरी बोलना
तू आहेस रे खुप साधा
मनमोकळ
बोलायचा असायचा पक्का इरादा
म्हणूनच तर तू
या ह्रदयाला भावला होतास
कितीतरी खोलवर या ह्रदयात
गुंतला होतास
पण काही ही झालं तरी मी एकटी निर्णय
घेणारी नव्हती रे
माझ्या घरचे ही मला तुझ्यासोबत हवे
आहेत रे

तुझं ठीक आहे रे तु हव तेव्हा ओरडू शकतोस
चिडू शकतोस
पण मी काय करू
कोणाकडे हे दुःख हलकं करू
जाऊदे झालं गेलं विसरून जा
नव्याने सुरूवात कर आयुष्यात पूढे जा
"साला आज आपल्याला कऴला आपण
शिकला नाय पण आपल्याला बोलता येत
तु शिकलीस पण तुला बोलता येत नाय"
"टाईमपास नव्हता तो
आपल्या आयुष्यातला सर्वात बेस्ट टाईम
होता
ती गेली पण आपल्याला टोटल बदलून गेली
आता आपण शिकणार खुप मोठा माणूस
होणार टायवाला
आणि दाखवून देणार
आपला लव्ह खरा होता
टाईमपास नव्हता..."—

. - मलिका अमर शेख

उडान डायरीज- कविता १